Ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης του εμβρύου καθορίζεται ως βάρος γέννησης χαμηλότερο από τη 10η εκατοστιαία θέση για τη συγκεκριμένη ηλικία κύησης. Αναφέρεται σε έμβρυα που δεν μπόρεσαν να εκπληρώσουν το γενετικά προκαθορισμένο δυναμικό τους λόγω της δράσης γενετικών ή περιβαλλοντικών μηχανισμών. Η συχνότητα να συμβεί αυτό είναι περίπου το 10% του συνόλου των κυήσεων και αποτελεί την δεύτερη αιτία περιγεννητικής νοσηρότητος μετά τον πρόωρο τοκετό.

Οι παράγοντες κινδύνου να συμβεί κάτι τέτοιο, μπορεί να προέρχονται από το έμβρυο, την μητέρα ή τον πλακούντα.

 

Από το έμβρυο:

  • Εμβρυικές λοιμώξεις
  • Χρωμοσωμικές ανωμαλίες
  • Πολύδημες κυήσεις
  • Διαμαρτίες της διάπλασης
  • Υψηλή α-φετοπρωτεΐνη (AFP)

 

Από την μητέρα:

  • Τοξικά αίτια (κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά)
  • Χρόνιες παθήσεις (υπέρταση, άσθμα, διαβήτης, αυτοάνοσα, θρομβοφιλία)
  • Λοιμώξεις (ερυθρά, τοξόπλασμα, CMV, σύφιλη)
  • Ιδιοπαθής
  • Υποσιτισμός
  • Ανατομία της μήτρας (ινομυώματα, διάφραγμα)
  • Ηλικία (μικρότερη των 16 ετών ή μεγαλύτερη των 35 ετών)

 

Από τον πλακούντα:

  • Αποκόλληση
  • Ανεπάρκεια
  • Προδρομικός
  • Αιμαγγείωμα

 

 

Το υπερηχογράφημα ανάπτυξης είναι η μέθοδος επιλογής για τη διάγνωση και εκτίμηση περιπτώσεων με ενδομήτρια καθυστέρηση της ανάπτυξης. Το πιο τυπικό εύρημα είναι η σημαντική απόκλιση σε όλες ή σε κάποιες από τις εμβρυικές βιομετρικές παραμέτρους. Η υπερηχογραφική εκτίμηση του εκτιμώμενου εμβρυικού βάρους, μπορεί να έχει απόκλιση μέχρι και 20% από το ακριβές βάρος των εμβρύων. Για αυτό το λόγο η διάγνωση και αντιμετώπιση εμβρύων με πιθανή ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης θα πρέπει να εκτιμάται συνολικά με σειρά υπερηχογραφημάτων.

Η αντιμετώπιση της κύησης εξαρτάται από την ηλικία κύησης του εμβρύου, την αιτία που προκάλεσε την ενδομήτρια καθυστέρηση ανάπτυξης και τα αποτελέσματα από την υπερηχογραφική εξέταση. Η κατάσταση του εμβρύου εκτιμάται με σειρά υπερηχογραφημάτων ανάπτυξης και με την εξέταση Doppler, όπου εξετάζεται η ροή αίματος στην ομφαλική αρτηρία, τη μέση εγκεφαλική αρτηρία, τον φλεβώδη πόρο και στις μητριαίες αρτηρίες, ώστε να μπορεί να εκτιμηθεί πιθανή εμβρυϊκή δυσχέρεια και να καθοριστεί η πιο ασφαλής στιγμή για τοκετό. Σε περίπτωση ενδομήτριας καθυστέρηση ανάπτυξης η 37η εβδομάδα κύησης είναι η κατάλληλη στιγμή για να διεκπεραιωθεί προγραμματισμένος τοκετός. Σε περίπτωση που η κύηση δεν έχει συμπληρώσει την 37η εβδομάδα, συνιστάται συνήθως συντηρητική αντιμετώπιση του εμβρύου με τακτική υπερηχογραφική παρακολούθηση και επί ενδείξεων εμβρυικής δυσπραγίας με συνοδό ολιγάμνιο ή παθολογικής καρδιοτοκογραφίας ή παθολογικού βιοφυσικού προφίλ με ολιγάμνιο ή επί παθολογικών Doppler (αντιστροφή τελοδιαστολικής ροής UA) απόφαση για πρόκληση τοκετού ή επί μαιευτικών ενδείξεων καισαρική τομή.